Αποφάσεις ΕΔΔΑ για ιατρικό σφάλμα

Όταν τα εθνικά δικαστήρια δεν δικαιώνουν ασθενείς ή ιατρούς σε υποθέσεις ιατρικών σφαλμάτων, λύση μπορεί να δώσει το Ευρωπαικό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που εδρεύει στο Στρασβούργο. Η προσφυγή σε αυτό είναι εύκολη, προυποθέτει όμως την "εξάντληση" όλων των βαθμών της Δικαιοσύνης στη χώρα του ενδιαφερόμενου πολίτη. Στη συνέχεια, δύο ενδιαφέροντα πρόσφατα παραδείγματα υποθέσεων που έφθασαν στο ΕΔΔΑ.

Carvalho Pinto de Sousa Morais v. Portugal, no. 17484/15, 25 July 2017

https://hudoc.echr.coe.int/eng#{"itemid":["003-5798695-7377627"]}

Η υπόθεση αφορά απόφαση του Ανώτατου Διοικητικού Δικαστηρίου για τη μείωση του ποσού της αποζημίωσης, το οποίο καταβλήθηκε στην αιτούσα, μια γυναίκα ηλικίας 50 ετών που πάσχει γυναικολογικές επιπλοκές, ως αποτέλεσμα ιατρικού σφάλματος. Μια εγχείρηση το 1995 της άφησε έντονο πόνο, ακράτεια και δυσκολίες στη σεξουαλική της ζωή. Η αιτούσα ισχυρίστηκε, ότι η απόφαση να μειωθεί το ποσό της αποζημίωσης το οποίο της είχε αρχικώς επιδικασθεί ήταν μεροληπτική εις βάρος της διότι είχε αγνοήσει τη σημασία της σεξουαλικής της ζωής ως γυναίκας. Το Δικαστήριο διαπίστωσε παραβίαση των άρθρων 14 (απαγόρευση διακρίσεων) και του άρθρου 8 (δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής).

Το δικαστήριο διαπίστωσε, ειδικότερα, ότι η ηλικία και το φύλο της αιτούσης είχαν προφανώς παίξει καθοριστικό ρόλο για το σχηματισμό της τελικής κρίσης του εθνικού δικαστηρίου όχι μόνο να μειώσει την καταβληθείσα αποζημίωση για σωματική και ψυχική ταλαιπωρία αλλά και για τις υπηρεσίες μιας υπηρέτριας (συγκεκριμένα το ποσό μειώθηκε από 96.000€ σε 56.000€), βασιζόμενη στη γενική υπόθεση, ότι η σεξουαλικότητα δεν ήταν τόσο σημαντική για μια 50χρονη γυναίκα και μητέρα δύο παιδιών, όπως για κάποια γυναίκα νεότερης ηλικίας.

Το ΕΔΔΑ έκρινε, ότι οι εκτιμήσεις αυτές έδειξαν τις προκαταλήψεις που επικρατούσαν κατά τη διαδικασία απονομής δικαιοσύνης στην Πορτογαλία.

Roigas v. Estonia, no. 49045/13, 12 September 2017

(https://hudoc.echr.coe.int/eng#{"itemid":["001-176928"]})

Η υπόθεση αφορούσε την καταγγελία της προσφεύγουσας σχετικά με την έλλειψη διερεύνησης αναφορικά με την - όπως η ίδια ισχυριζόταν- κακομεταχείριση του γιου της στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν, μετά από διάγνωση κακοήθους μελανώματος. Ειδικότερα ζήτησε να διερευνηθούν οι συνθήκες του θανάτου του. Το Δικαστήριο έκρινε ότι δεν υπήρξε παραβίαση του Άρθρου 2 (δικαίωμα στη ζωή) καθώς διαπίστωσε ότι το κράτος είχε θεσπίσει επαρκή μέσα για την διερεύνηση της αιτίας θανάτου του ασθενούς και ο νόμος είχε εφαρμοστεί στην επίδικο υπόθεση.

Δρ. Όλγα Τζωρτζάτου, Δικηγόρος-Νομικός Σύμβουλος ΙΙΒΕΑΑ