Εξωσωματική Γονιμοποίηση
Η ιατρική ευθύνη στην εξωσωματική γονιμοποίηση (και γενικά στην ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή) συνδέεται κυρίως
α) με την κατάλληλη ενημέρωση των μελλοντικών γονέων, ιδίως ως προς τους πιθανούς κινδύνους, αλλά και τα δικαιώματά τους (π.χ. σε περίπτωση διαζυγίου)
β) με την τήρηση συγκεκριμένων περιορισμών που θέτει ειδική νομοθεσία (π.χ. ως προς την ηλικία της μητέρας, τον αριθμό των μεταφερόμενων στη μήτρα εμβρύων, τις προϋποθέσεις της προεμφυτευτικής διάγνωσης – PGD κ.λπ.)
γ) με την ασφάλεια των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων των μελλοντικών γονέων και των παιδιών που θα γεννηθούν και
δ) με τη μεταχείριση του αναπαραγωγικού υλικού που παραμένει σε συντήρηση
Στη χώρα μας ισχύει μια λεπτομερής νομοθεσία για τη λειτουργία των μονάδων εξωσωματικής (δημόσιων και ιδιωτικών). Λόγω του ιδιαίτερα ευαίσθητου χαρακτήρα των θεμάτων που μπορούν να ανακύψουν από κακές πρακτικές, ο νομοθέτης έχει προβλέψει από χρόνια την υποχρέωση κρατικής αδειοδότησης των μονάδων αυτών υπό αυστηρές προϋποθέσεις, που εξασφαλίζουν την ποιότητα των υπηρεσιών τους, καθώς και τη δυνατότητα περιοδικών ελέγχων τους από ιδιαίτερη Ανεξάρτητη Αρχή (Εθνική Αρχή Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής). Οι προβλέψεις αυτές του νόμου, δυστυχώς, δεν εφαρμόζονται έως σήμερα. Το αποτέλεσμα είναι η προστασία των μελλοντικών γονέων να επαφίεται στον δικαστικό έλεγχο, εφ΄όσον αποδειχθούν ιατρικά σφάλματα, επομένως ο προσανατολισμός προς τη διερεύνηση της ιατρικής ευθύνης.
Nομοθεσία: άρθ. 1455 επ ΑΚ, άρθ. 26, 27 ν. 3305/2005
Αποφάσεις δικαστηρίων: ΕφΑθ 3357/2010, ΝΣΚ 261/2010 (γνωμοδ.)