Ενημέρωση ασθενούς σε δημόσια νοσοκομεία

Με τις […] υπερνομοθετικής ισχύος διατάξεις της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την βιοϊατρική θεσπίζεται δικαίωμα του ασθενούς έναντι των αρμοδίων οργάνων των Νοσοκομείων όπως ενημερωθεί τόσο για την κατάσταση της υγείας του, το συγκεκριμένο είδος της ασθενείας του και την ανάγκη θεραπείας του όσο και για την θεραπευτική αντιμετώπιση της νόσου του και τους συναφείς κινδύνους, εκ του δικαιώματος δε τούτου απορρέει αντίστοιχη υποχρέωση των αρμοδίων οργάνων των Νοσοκομείων. Κατά μείζονα λόγο την υποχρέωση αυτή υπέχουν τα δημόσια Νοσοκομεία (ΝΠΔΔ), διεπόμενα από την νομοθεσία περί του Εθνικού Συστήματος Υγείας ως εκάστοτε ισχύει, εν όψει της εννόμου σχέσεως δημοσίου δικαίου μεταξύ αυτών και των ασθενών και των οριζομένων στο άρθρο 47 (παρ. 4) του Ν 2071/1992, στο πλαίσιο δε της συνταγματικώς επιβαλλόμενης μέριμνας του Κράτους για την υγεία των πολιτών, η προστασία της οποίας αποτελεί κατοχυρωμένο συνταγματικώς δικαίωμά τους (βλ. ΔΕφΑθ 2244/2009). Περαιτέρω, από τις προεκτεθείσες διατάξεις συνάγεται ότι πρέπει να διασφαλίζεται από τα αρμόδια όργανα των δημοσίων Νοσοκομείων η κατά βέβαιο και ασφαλή τρόπο ενημέρωση του ασθενούς, όπως και το να είναι αυτή πλήρης και ακριβής, προκειμένου να δυνηθεί ο ασθενής, όντας ενημερωμένος κατά βέβαιο και επαρκή τρόπο, όπως συναινέσει με επίγνωση στη διενέργεια ιατρικής πράξης προς αποκατάσταση της υγείας του. Κατά συνέπεια, η από τα αρμόδια όργανα των δημοσίων νοσοκομείων μη ενημέρωση του ασθενούς ή η πλημμελής ενημέρωσή του για την κατάσταση της υγείας του και την ανάγκη θεραπείας του συνιστά παράλειψη οφειλομένης νομίμου ενεργείας, η οποία δύναται να στοιχειοθετήσει ευθύνη αυτών προς αποζημίωσή του, κατ’ άρθρα 105 και 106 του ΕισΝΑΚ, εφ’ όσον υφίσταται αντικειμενικός αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της εν λόγω παραλείψεως και της βλάβης που προκλήθηκε στην υγεία του ασθενούς ή του θανάτου του (ΕφΑθ. 15/2015).