Ψυχική Υγεία

Ο τομέας της ψυχικής υγείας είναι κρίσιμος για την ιατρική ευθύνη, για δύο κύριους λόγους: α) επειδή συνδέεται με ιατρικές πράξεις στις οποίες ο ασθενής δεν είναι σε θέση να συναινέσει και β) επειδή τα μέσα θεραπείας συχνά περιορίζουν δραστικά ατομικά δικαιώματα του ασθενούς –ιδίως την προσωπική ελευθερία και την ιδιωτική ζωή – με πιο χαρακτηριστικό το παράδειγμα του ακούσιου εγκλεισμού σε ψυχιατρείο. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ο κίνδυνος αυθαιρεσιών εκ μέρους των φροντιστών του ασθενούς (π.χ. κάποιου συγγενή), μπορεί να αποτραπεί μόνον από τον ίδιο τον ιατρό, που δρα διαθέτοντας, στην πράξη, απόλυτη εξουσία. Τα όργανα του κράτους που έχουν αρμοδιότητα για τον ακούσιο εγκλεισμό ψυχικά ασθενών (αστυνομία, εισαγγελέας) βασίζουν τις κρίσεις τους ακριβώς στις ιατρικές γνωματεύσεις οι οποίες συνοδεύουν κάθε συγκεκριμένο περιστατικό. Η χαρακτηριστική αυτή ψυχιατρική εξουσία είναι, πάντως, δυνατόν να ελεγχθεί με αντικειμενικά επιστημονικά κριτήρια, έστω και αν στον τομέα αυτόν επικρατεί σημαντικά μεγαλύτερη αβεβαιότητα, απ’ ό,τι σε άλλους τομείς της ιατρικής, ως προς τις ενδεδειγμένες θεραπείες ή τα φάρμακα που χορηγούνται. Η πιθανότητα, επομένως, ιατρικού σφάλματος από τον ψυχίατρο –και ο καταλογισμός αντίστοιχης ευθύνης-  είναι δυνατόν να διερευνηθεί, με βάση τα κριτήρια που ισχύουν για κάθε ιατρική πράξη.

Νομοθεσία: άρθ. 28 ν. 3418/2005, άρθ. 94 – 96 ν. 2071/1992, ν. 2716/1999

Αποφάσεις δικαστηρίων: ΑΠ 683/1997, ΜονΠρωτΠατρ 719/2006, ΕγκΕισΑΠ 2/1996, 19/1996, 1421/2004, ΓνωμΕισΑΠ 12/1999

Άλλες πηγές: Πόρισμα ΣτΠ 20051/03/2.4/2.12.2004, Πόρισμα ΣτΠ 7967.4/01/6.4.2004, Ειδ. Έκθεση ΣτΠ, Ακούσια Νοσηλεία Ψυχικά Ασθενών (Μάιος 2007)